رمان برغول (نسخه چاپی)

رمان برغول دارای بازی عای کلامی، اشارات، کنایه، استعاره و تداعی معانی های بسیاریست که با دقت و وسواس بسیار کنار هم چیده شده وشاید به همین دلیل است که نگارش این کتاب حدود ده سال به طول انجامیده. 

رک و بی پرده سخن گفتن نویسنده در ابتدا این حس را ایجاد میکند که هیچ چیز بر نویسنده پوشیده نیست و هیچ چیز بر ما هم پوشیده نخواهد ماند، ولی با پیشرفت داستان و سپالات ذهنی و چالش های متعددی که پیش روی نویسنده قرار میگیرند، متوجه میشویم که نه تنها ما نخواهیم فهمیده، بلکه خود نویسنده هم نمیداند و بیشتر میتوان گفت مخاطب را به کمک می طلبد تا تلاش کنیم شاید با هیاری جمعی بتوانیم به معنا نزدیک شویم!

گویی که مست بودم و اگر هم نگویی، خودم باید بگویم که به واقع مست بودم. نیمی از زندگیم را مست بودم. همان نیمه ای را که خواب نبودم، مست بودم. همیشه مست بودم. گاهی مستِ می بودم و گاهی مستِ کوفتی دیگر که چه میدانم چیست. این چمیدانم چیست، چیزی نیست که فقط من ندانم چیست. چیزی است که تو هم نمیدانی چیست. و همین نمیدانم هاست که دهانِ کسی را باز میکند تا بگوید: «اسرار ازل را نه تو دانی و نه من!»